Έτσι αρχίζει. Γύρω στα δύο χρόνια
σ' αρπάζουν και σε ρίχνουν στο έλεος
του ερέβους των μελωδιών,
τερετίζεις, σφυρίζεις, οι λέξεις
εμφανίζονται τον τρίτο χρόνο.
Έτσι αρχίζεις να καταλαβαίνεις,
Και μέσα στον βρυχηθμό μια ξεκινημένης
τουρμπίνας
σου φαίνεται πως η μητέρα σου δεν είναι
η μητέρα σου,
κι εσύ δεν είσαι συ, το σπίτι σου ένας τόπος ξένος
Τι μπορεί να κάνει η τρομερή ομορφιά,
καθισμένη σ' ενα πάγκο πασχαλιάς,
αν όχι πράγματι να κλέψει τα παιδιά;
Έτσι αρχινάν' οι υποψίες.
Έτσι ωριμάζουνε οι φόβοι. Πως να επιτρέψεις
σ' ένα αστέρι να υπερβεί τα όριά του
που είναι ο Φάουστ που είναι φάντασμα;
Έτσι αρχίζουν οι τσιγγάνοι.
Έτσι αμολιούνται κι αιωρούνται στον αέρα
πάνω απ' τους φράχτες εκεί όπου θα πρεπε
τα σπίτια νά ναι,
θάλασσες απρόσμενες σαν ένας ψίθυρος
Έτσι αρχίζουνε οι ίαμβοι.
Έτσι οι καλοκαιρινές νύχτες, πεσμένες μπρούμυτα
ανάμεσα στη βρώμη ικετεύοντας: εκπληρωμένες,
φοβερίζουν την αυγή με την κόρη του ματιού σου
Κι αρχίζει η μήνις με τον ήλιο.
Έτσι αρχινάς να ζεις με στίχους.
1921
Μετάφραση: Νεοκλής Κυριακού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου