Στέλιος Γεράνης - Τρία ποιήματα

Η άνοιξη και οι συνωμότες

Βοήθησα να στρωθούν ανοιξιάτικοι δρόμοι.

Δούλεψα για το πράσινο και για το γαλάζιο

όπως δουλεύει κανείς για την αγάπη του

και για

τη λευτεριά του

Μα δε μ’ άφησαν οι βρυκόλακες

να μπω στον κήπο του καλοκαιριού…

Κ’ ένα μεσονύχτι

ξύπνησα τρομαγμένος

από βαριά

χτυπήματα

στην πόρτα.

Άνοιξα το παράθυρο

κ’ είδα τους συνωμότες

να μου γκρεμίζουν την άνοιξη

Το ποίημα δημοσιεύτηκε στην αντιστασιακή εφημερίδα του Λονδίνου «Ελεύθερη πατρίδα», στις 4/10/1970

ALLONS ENFANTS DE LA PATRIE

Ένα βράδυ ξύπνησε η γαλλική Επανάσταση

από κρότους μηχανικούς στο λιθόστρωτο.

Άνοιξε το βορινό παράθυρο του μαυσωλείου της

κι αντίκρισε παρατάξεις αλλόκοτες σταυροφόρων

να παίζουν τον ύμνο της.

«Κλείστε τις πόρτες» – φώναξε αγριεμένη

στις σκιές των γαβριάδων που της συντρόφευαν –

«αυτές οι κουστωδίεες που έριξαν δηλητήριο στο κρασί μου

και τώρα λερώνουν σττα χείλη τους το τραγούδι μου

δεν πρέπει να ανεβούνε τις σκάλες.

Τα οδοφράγματα θα τρίζουν αγαναχτισμένα στον ύπνο μας».

«Το στρατόπεδο ετέθη πάλι υπό έλεγχο»

Άρχισαν να κλονίζονται τα θεμέλια.

Ένας βραχνός λοχίας μας γκρεμίζει στη Νύχτα

με σιδερένιους λοστούς. Ανοιξιάτικα όνειρα

τουφεκίζονται στον αυλόγυρο του Πολυτεχνείου.

Ο στρατοπεδάρχης καπνίζει νευρικά το τσιμπούκι του

καθαρίζει την υγρασία στα τζάμια

και μετράει τους σκοτωμένους απ’ το παράθυρο.

Ύστερα σηκώνεται, πλένει τα χέρια του

ρίχνει μια φευγαλέα ματιά στον καθρέφτη

λέει ένα σκληρό «αυτός είμαι»

και ξαπλώνει στο κρεβάτι να κοιμηθεί.

Μα πριν αδειάσει το γυάλινο μάτι του στο ποτήρι

σηκώνει με αργές κινήσεις το τηλέφωνο

και καλεί το Επιτελείο: – «Στρατηγέ μου

η εκστρατεία εστέφθη υπό πλήρους επιτυχίας

το στρατόπεδο ετέθη πάλι υπό έλεγχον

καληνύχτα σας».

Νοέμβριος 1973

Πηγή: Αντιφασιστικά ποιήματα '67-'74 του Κ. Βαλέτα, εκδ. Γραμμή, 1984.