Όταν σε ονειρεύομαι εγώ γίνομαι χλωμή σαν
τον θάνατο.
Τι φαινόμενο είν΄ετούτο
που εγώ κι εσύ
μέναμε αλλού φερμένοι απ΄τα χέρια του
Θεού;
Γιατί είμαστε δυο χέρια τόσο εύκολα που
οποιοδήποτε είδωλο μπορεί να μας πάρει
μακριά;
Τι ήμασταν πριν;
Τι θα γίνουμε ύστερα;
Εγώ κάθε βράδυ βάζω τα καλύτερά μου ρούχα
κι εσύ μου τα βγάζεις,
όμως δεν θα καταφέρεις ποτέ να
με κάνεις μια σκλάβα.
Αν και γυμνή εγώ ντύνομαι σα βασίλισσα
γιατί εγώ κι εσύ δεν αμαρτάνουμε ποτέ,
γιατί εγώ κι εσύ ποτέ δεν ιδωθήκαμε.
Κι όμως κάθε μέρα βλεπόμαστε,
εντούτοις είμαστε απόλυτα φτωχοί
και δεν χρειάζεται ούτε τον θάνατο
ν΄αγοράσουμε
γιατί η ζωή μας τον δίνει δωρεάν.
Απόδοση: Νεοκλής Κυριάκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου