αλλά και το μυστικό κορίτσι που εκεί μέσα
κοιτάει την απλωσιά του κόσμου με αμηχανία στρογγυλή,
κι αγαπώ το παράξενο γκρίζο που μου θυμίζει
σε μια γωνιά του χρόνου πως ο χειμώνας υποθάλπει..
Το πλήθος από σένα, τη φούγκα των ωρών σου,
αγαπώ τις χίλιες σου εικόνες σε πτήση
σαν μιαν αναγγελία από άγρια πουλιά.
Όχι μόνο την Κυριακή σου τη σύντομη από χάρες
αλλά επίσης και μια τραγική Παρασκευή, ποιος ξέρει,
κι ένα Σάββατο από θρίαμβο και δόξα
που δεν θα δω ποτέ, αλλά επαινώ.
Κορίτσι κοριτσάκι και νεαρά ήδη γυναίκα, εσύ όλες,
γεμίζουν την καρδιά μου, και ήσυχος σας αγαπώ.
Mετάφραση: Βασίλης Λαλιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου