Paul Celan - Δύο ποιήματα

Έμαθα πως το τσεκούρι άνθησε

Έμαθα πως το τσεκούρι άνθησε,

Έμαθα πως το μέρος δεν μπορεί να ονομασθεί,

Έμαθα πως το ψωμί που τον κοιτάζει

θεραπεύει τον κρεμασμένο,

το ψωμί που ζύμωσε η γυναίκα του γι αυτόν,

Έμαθα πως ονομάζουν ζωή

το μόνο καταφύγιο.

Με τη φωνή του ποντικιού

Με τη φωνή του ποντικιού

τρίζεις,

μυτερή

μέγγενη

δαγκώνεις μέσ΄ απ΄ το πουκάμισό μου το δέρμα,

ένα ρούχο,

γλιστράς πάν΄ απ΄΄ το στόμα μου,

το λόγο κόβοντας στη μέση

σκιά,

που σε βαραίνει.

απόδοση: Νεοκλής Κυριακού