Νικηφόρος Βρεττάκος - Τρία ποιήματα

Γένεση

Αυτό το γαρύφαλο, που κρατώντας το
ανάμεσα στα τρία μου δάχτυλα
το σηκώνω στο φως, μου μίλησε και
παρά τον κοινό νού μου το κατανόησα.
Μι' αλυσίδα από ατέλειωτους γαλαξίες
συνεργάστηκαν, διασταύρωσαν κάτω 
στη γη φωταψίες —το σύμπαν ολόκληρο
 πήρε μέρος στη γένεση αυτού του γαρύφαλου.

Κι' αυτό που ακούω είναι οι φωνές
των μαστόρων του μέσα του.

Σεμινάριο

Αν με βλέπαν να στέκομαι
όρθιος, ακίνητος, μες
στα λουλούδια μου, όπως
αυτή τη στιγμή,

θα νόμιζαν πως
τα διδάσκω. Ενώ
είμαι εγώ που ακούω
κι αυτά που μιλούν.

Έχοντάς με στο μέσον
μου διδάσκουν το φως.

Τα λουλούδια προσεύχονται για τα παιδιά

Αναδύθηκε δάσος ζοφερό

απ' το πνεύμα μας

κι εκάλυψε τον ορίζοντα.

Μόνο ατραποί τρυπώνουν

και χάνονται μέσα στο φόβο.

Μέλλον δεν φαίνεται.

Τρέχουν, χορεύουν ανύποπτα

για ο,τι γίνεται πάνω τους

τα παιδιά, ενώ γέρνοντας γύρω

και κάτω απ' τα πόδια τους, (ως

ν' ακούν τη βοή και να βλέπουν

το σύννεφο) σαν ένα απέραντο

υπαίθριο εκκλησίασμα

τα λουλούδια προσεύχονται.

Η φιλοσοφία των λουλουδιών