Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου - Ο ιερός Αναλφαβτισμός

Για ένα παιδί που δεν ξέρει γράμματα
Και του ζητούν οι Αρχές διαβατήριο
Ο θεός είναι μια άκομψη λέξη.
Ζωγραφίστε του ένα κοκόρι
Ανεβασμένο σε δεμάτι ξύλα της αυλής
Να λαλεί ένα αρχαίο ξημέρωμα.
Ή μετρήστε του με τα δάχτυλα
Δυο τρία σπόρια, να του δώσει.
Αν εξακολουθεί να μπερδεύεται,
Να σας κοιτά μουγγό και με τρόμο,
Θα πει πως ξέρει πολύ καλά αυτή τη λέξη.
Μα την έχει ζωγραφίσει με πηλήκιο
Και στη δική σας σκοτεινή αλφαβήτα.
Αν πάλι το παιδί ξέρει γράμματα,
Αφήστε μόνος να τα βγάλει πέρα ο Κύριος.
Αφού Εκείνος φυλλομετράει τα μερόνυχτα,
Ώσπου να ξεχαστεί κάθε λέξη,
Ίσως ρίξει ένα βλέμμα περιέργειας
Στα ορνιθοσκαλίσματά του κάτω απ’ τη σφραγίδα.
Ίσως θυμίζουν αστερισμών διασταυρώσεις
Όταν σχεδίαζε τον ουράνιο θόλο
Και τόσες θα Τον θέρμαιναν ελπίδες
Ώσπου να τσαλακώσει το χαρτί και να πετάξει
Τα άτυχα σχέδια στη γη.

 Είκοσι τέσσερις χτύποι και σιωπή