Κάτω από τις λάμπες μου γράφω
Ηράκλειτος σκοτεινός κρασί στη μποτίλια
Το εγώ φίνο σαν την ομίχλη
Κρύβει το απόκρημνο είναι
Τις ηχηρές σημαίες τις καταιγίδες
Μου μίλαγε
Δίπλα στα λιμάνια και στα νησιά
Της Κούβας κέντρο οδυνηρό και πλάι στη συμφορά
Κάτω από λάμπες φωτιά στάχτες τριαντάφυλλα
Τα χέρια γράφουν
Ό,τι δεν μπορούν να πούνε
Αιωρούμενο σαν την ομίχλη πάνω απ’ το ποτάμι
Γιατί δεν κατεβάζω των αριθμών τα χρώματα
Νύφη απόγνωση
Γαλάζιο μαύρο γαλάζιο
Με τον αντίκτυπο της πράξης του έρωτα
Πάνω από ’να σμήνος φαναριών;
Τελικά
Κάτω από τις παραισθητικές μου λάμπες
Σαν πεταλούδες θα πεθάνουνε τα χρόνια μου
Φωτιά νερό άνεμος χείλη
Λέω ό,τι λέω
Τα χρόνια μου καίγονται στων λόγων μου τον ήλιο.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου