Γιώργος Σαραντάρης - Κι εμείς επίγειοι

Η μάννα μας η γης αφουγκράζεται

Τα υστερινά σκιρτήματα της πνοής
Της ψυχής που την αφήνει...
Φεύγουμε σακατεμένοι από την πίκρα
Απ' την πληθωρική μας αγάπη
Γυρεύοντας εξωφρενικά λημέρια·
Είμεθα διαβατάρικα ζώα
Που τους λείπει το θάρρος της προδοσίας.