Δώρος Λοΐζος - Τώρα που το φως

Τώρα που το Φως
πλημμυρίζει τις πεδιάδες μου
Τώρα που οι άνθρωποι
μου χαμογελούν ελπίζοντας
Τώρα που τα όνειρα
παίρνουν ουσία και δύναμη
Τώρα που η αρμονία
ποτίζει τις φλέβες μου

Τώρα που μεταμορφώνομαι
σ'Αγάπη και Φως,

Μια μόνη παράκληση,Κύριε.
Μη μου κάψεις τα φρένα.

Δυνάμωσέ με,
να διατηρηθώ ακέραιος μέσα στο Φως.
Δυνάμωσέ με,
να μπορέσω να σε κοιτάξω κατάματα.

Πατέρα,
μη μ'αφανίσεις
προτού ολοκληρωθώ

Οι άνθρωποί μου,
διψούν και πεθαίνουν
μέρα με τη μέρα.
Υποφέρουν από λίγη αγάπη και Φως.
Πώς να τους στερήσω την παρουσία μου;
Άσε με,μαζί τους,
καθρέφτη των ονείρων σου.

Πατέρα,
μη μ'αφανίσεις
προτού φωτοδοτήσω.

Πηγή: Ανθολογία Κυπρίων ποιητών, Εκδόσεις Ταξιδευτής, 2008.

Αναδημοσίευση από: 

https://ennepe-moussa.gr/%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%B1/%CF%84%CF%8E%CF%81%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%BF-%CF%86%CF%89%CF%82-%CE%B4%CF%8E%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%BB%CE%BF%CF%8A%CE%B6%CE%BF%CF%85?fbclid=IwAR1GAgOiBGuaz7MImz9Z22HRxJskijXQCNziI0-RFG5Lh1IwDx8xqsQmYYU