Άρης Αλεξάνδρου - Έξω απ' τα δόντια (απόσπασμα)

Ο Μαγιακόβσκη δεν πήρε την απόφαση της θυσίας του
όπως ποτέ δεν πήρε και την απόφαση της μοναξιάς
Το ’βλεπε, το αισθανότανε, το ’ξερε πως είναι ποιητής
πως ανήκει δηλαδή σε μια άλλη, ξεχωριστή φυλή
το ’ξερε πως η ποίηση δεν είναι ταξίδι σε άγνωστη χώρα

Ήξερε πως στο ταξίδι αυτό
θα είναι πάντοτε μόνος,
πως μόνο με τη δική του, προσωπική πυξίδα
θα μπορέσει να βρει το δρόμο του

Το ’ξερε πως

Η ποίηση
είναι ένα και το αυτό
με του ραδίου την παραγωγή
Ένα του γραμμάριο απαιτεί
μόχθο πέντε συνταγμάτων
Για μια μόνη λέξη
χαλάς και καταργείς
χιλιάδες τόνους
λεκτικών μεταλλευμάτων
…..
το 1913 είχε πει:
“Είμουν εγώ
που με το δάχτυλό μου
τον ουρανό τρυπώντας
απόδειξα πως είναι κλέφτης
αυτός που προσκυνάτε σα θεό”
και λίγες μέρες πριν πεθάνει δακτυλοδεικτεί τους εχθρούς του:
“Είναι οι κυβερνήσεις
οι μελλοντικές
οι άσπλαχνες κυβερνήσεις”
…
Το θανάσιμο αμάρτημα του Μαγιακόβσκη
η ασυγχώρητη παρέκκλισή του:
Παρέμεινε ως το τέλος φουτουριστής, δηλ. ποιητής
Και οι ποιητές είναι απόβλητοι…………..