Κάτω απ’ την κουβέρτα είχε ζεστασιά
και μύτη φιλιόμασταν με μύτη.
«Ο κακός ο λύκος » -μου είπες- «θα φυσά
κι είναι από άχυρο το σπίτι ».
« Μη φοβάσαι » -σου είπα-, « θα ’μαι άντρας πια
τότε, από κει που ’ρθε θα τον στείλω ».
Ο κακός ο λύκος φύσηξε άλλη μια –
κι ήτανε το σπίτι από ξύλο.
Είμαι άντρας τώρα, κι έφυγες εσύ·
σπίτι από πέτρα έχω χτίσει.
Μες στην πέτρα, μες στην τέφρα την ψυχρή
τον κακό το λύκο έχω κλείσει.
Ελλειπτική, 1998, σ. 232
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου