Δημήτρης Δούκαρης - Η μεγάλη λύπη

Περιφέρω τη μεγάλη λύπη μου

από πόρτα σε πόρτα,

από γειτονιά σε γειτονιά,

ως τις άκριες του άλλου κόσμου,

ως το Ακρωτήριον της Καλής Ελπίδας,

που δεν έχει πια ελπίδα·

μονάχα τη μεγάλη λύπη μου

που περιφέρω από πόρτα σε πόρτα,

και καμιά πόρτα δε λέει:

«ανοίγω για ν’ αφήσεις τη μεγάλη λύπη σου»,

αλλά κάθε πόρτα μου λέει:

«έχω τη δική μου μεγάλη λύπη».

Για όσα δεν έλαβαν ποτέ σάρκα και οστά

και πέρασαν σαν μαγικές αυταπάτες,

πλάσματα φανταστικά·

για τα πρώτα εκείνα σχέδια

που έμειναν μες στα χαρτιά

και κάηκαν με τα χαρτιά –

περιφέρω τη μεγάλη λύπη μου

και δεν έχω δική μου πόρτα,

κι είμαι έξω από κάθε γειτονιά,

ως το Ακρωτήριον χωρίς καμιάν Ελπίδα.

Το άλλο άγαλμα, Ποιήματα, Αθήνα 1976, σ. 34.

Αντλήθηκε απ' το προφίλ του ποιητή Κώστα Ρεούση.