που νομίζει κανείς πως έχουνε χέρια
και χαϊδεύουνε την ψυχή. Περνούν
μες στο σώμα, το διατρέχουν ολόκληρο,
κατεβαίνουν τις σκάλες της καρδιάς σου
σαν άγγελοι, κυνηγούν, αποδιώχνουν
τα παρείσαχτα σύννεφα, σβήνουν
με σπόγγους χρυσούς
τις σκιές.
Σηκώνουν το πνεύμα
όπως ένα στεφάνι πρωτομαγιάς που έχει
πέσει απ’ τ’ ανώφλι της πόρτας
και το βάζουν στη θέση του.
Τα ποιήματα, τόμος τρίτος, εκδ. Τρία Φύλλα, Αθήνα: 1991.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου