Ήμουν μια λέξη παρατημένη
σ’ ένα παλιό σκονισμένο βιβλίο,
μια λέξη ξεχασμένη απ’ την πολιτική,
τον έρωτα, την γλώσσα.
Οι ποιητές με εγκατέλειψαν.
Τα γράμματά μου έφυγαν για άλλες λέξεις,
χωρίς καν να με αποχαιρετήσουν.
Έτσι έμεινα μόνος,
μια λέξη-φάντασμα, χωρίς γράμματα·
μόνος με τον τρομερό
ήχο των έξαλλων αιώνων:
κραυγές σκλάβων και νεκρών
και τα βέλη του χρόνου
όλο να πετούν, όλο να σφυρίζουν.
Και ήρθες εσύ (αληθινή μου αγάπη)
με χείλη φλογισμένα και χέρια: δέκα δάχτυλα
ερημικά να ψάχνουν να με βρουν.
Και με βρήκες και με πρόφερε ο κόσμος - δυνατά.
Reza Mohammadi [Αφγανιστάν, 1979 ]
[ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Γιώργος Μπλάνας]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου