Είμαστε της νύχτας τα παιδιά
Τον φτερωτό κατασκοπεύουμε θεό μες στο σκοτάδι
Επειδή γκρεμίζουμε τις πόρτες
Που τη σεμνότητα κρατούν φυλακισμένη
Μας πιάνουν
Όμως
Στο δικαστήριο το δικό μας
Κατηγορούμενη είναι η Αρετή
Πουλιόμαστε γυμνές
Για να ντυθούμε
Είμαστε του έρωτα οι φτηνές εκδόσεις
Στην κοκκινίλα των ματιών μας
Βλέπουν μερικοί
Αντιφεγγίσματα από των ασκητών τα ράσα
Τα πορτοκαλιά *
Είμαστε τα τριαντάφυλλα
Το αγκάθι βρίσκεται στο χέρι που μας κόβει
Είμαστε οι γυναίκες που ποτέ
Δεν ένιωσαν την πείνα των παιδιών
Γιατί παιδιά είμαστε της πείνας
Είμαστε του σκοταδιού οι σκλάβες
Στο βασίλειό μας
Ποτέ δεν πέφτει ο ήλιος
Γιατί ποτέ δεν ανατέλλει
(Από αγγλική μετάφραση του T.Janakiraman)
Μετάφραση: Βασίλης Γ. Βιτσαξής
*Το φαρδύ ρούχο-ράσο που φορούν οι ασκητές της Ινδίας (ινδουιστές και βουδιστές) είναι πορτοκαλί σκούρο.
Πηγή: Σύγχρονη ινδική ποίηση, Βασίλη Γ.Βιτσαξή, Βιβλιοπωλείον της "Εστίας",1978
Αναδημοσίευση από:
https://ennepe-moussa.gr/%CF%87%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82/%CE%B7-%CF%80%CF%8C%CF%81%CE%BD%CE%B7-na-kamarajan?fbclid=IwAR0ad8DsVDsIPpAZIFD3ztY6KjfWzuU54UQKHJ9DM78jZDnNvVwDKq-u_ec
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου