Δημήτρης Νικηφόρου - Τ’ αδέσποτα σκυλιά τρώνε ό,τι βρουν

 Τ’ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΤΡΩΝΕ Ο,ΤΙ ΒΡΟΥΝ
χωρίς διάκριση και τσιριμόνιες.
Τα όνειρά τους τεμαχισμένα
σε κονσέρβες για τους οικόσιτους.
Με σάλια που τρέχουν
αναποδογυρίζουν τους κάδους
τα κάνουνε ρημαδιό
μπας και χορτάσουν
την πείνα τους.
Διαφιλονικούν τη μερίδα του λέοντος
αρπάζουν ό,τι προλάβουν
και το αλέθουν γρυλίζοντας.
Δεν ζητιανεύουν ποτέ.
Τσουρνεύουν με θράσος
το σάντουιτς που τρως στο παγκάκι
δεν γλείφουν τα χέρια που τα φιλεύουν
μετρούν τον οίκτο στα βλέμματα
και χαμογελούν με γυμνούς κυνόδοντες.
 

Τ’ αδέσποτα σκυλιά
(αγελαίος φθόνος
για όσα δώσαμε φτηνά)
κρατούν ακόμα στα μάτια
το παιδικό μας γινάτι
σαν έφτιαχνε πύργους
στην άστατη άμμο.
Αποφεύγουν τις φόλες
την κλούβα του μπόγια
τις ρόδες των αυτοκινήτων
μα όχι πάντα
κι όταν μένουν
καιρό νηστικά
τρώγονται μεταξύ τους
ή αποτραβιούνται
και πεθαίνουν σιωπηλά.

Όπως κάποιοι αδέσποτοι έρωτες,
δεν φόρεσαν ποτέ περιλαίμιο
ούτε μπολιάστηκαν κατά της λύσσας.

Πηγή: Τ' αδέσποτα σκυλιά τρώνε ό,τι βρουν, 2003