Μαζεύω των ονείρων μου τη φύρα,
στυπόχαρτα, κουρέλια, σημαιούλες,
και πορφυρές κηλίδες σαν αυγούλες
αμύθητες σε δρόμους που δεν πήρα.
Ίσως εσύ τα ονομάζεις πείρα
όσα πενθούν τις λέξεις κι αληθεύουν,
ζητούν τον κόσμο πάλι κι ημερεύουν
τις ώρες που δοξάζονται τα μύρα'
και τα φοβάσαι, κρύβεσαι, ζηλεύεις,
σκοτάδια σου μιλούν και περισσεύεις
ολόφωτη, μια μυγδαλιά στο χιόνι.
Αυγερινός λοιπόν μ' ό,τι παλιώνει,
θα περιμένω, εκεί που βασιλεύεις,
τον έρωτα που όλα τα εξισώνει.
Πηγή: Αισθηματική αγωγή, Άγρα 1993.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου