Ι
Εξαντλούνται όλα τα πειράματα
δεν υπάρχει τίποτα
ν΄ αντικαταστήσει το φως
τίποτα ν΄ αποτρέψει το σκοτάδι.
Ο δρόμος είναι ένας
και φέρνει σε κάτι μεγάλο και υγρό
μυρίζει ψαρίλα
κι όταν χώσεις τα χέρια σου
βρίσκεις το πηχτό σώμα τ΄ ουρανού.
ΙΙ
Το σώμα χωρίς το μύθο του
ένα επιχείρημα που δεν πείθει.
Το κοιτάω στο φως
το σπάζω στο νερό
το αντικρούω με την ψυχή μου
κι αυτή γιομάτη ανάθεμα.
ΙΙΙ
Οι περισσότεροι άντρες
είναι κακοί εραστές
του συγκεκριμένου.
Ας το σκεφτούμε καλά αυτό
πριν
ξαναερωτευτούμε τ΄ άστρα.
Πηγή: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Ο θρίαμβος της σταθερής απώλειας, 1978 στο: Ποίηση: 1963-2011, εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2014, σσ. 194-195.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου