Απόψε πώς σιγούν όλα παράξενα,
στη μοναξιά δομένα.
Έχει η γαλήνη κάτι από τα σύννεφα
τα πλανεμένα.
Το σύμπαν κυματίζει έτσι απαλότατα.
Κάποια υμνωδία πλανιέται.
Μεσ’ στην ψυχή μου μια γλυκιά κατάνυξη
σα ν’ αφυπνιέται.
Δεν ξέρω πια τι να ’ναι, τίνος μήνυμα,
τι νοσταλγία πάλι.
(Τα ξέχασα όλα, πρώτα εγώ εγκατέλειψα
τη μάταιη πάλη).
Απόψε όπως σιγούν όλα παράξενα,
μια προσδοκία τα πνίγει.
Αχ, ας μη μάθω τίνος είναι μήνυμα
κι’ ως ήρθε, ας φύγη.
Ηχώ στο Χάος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου