Γιώργος Μανιάτης - Τι ακριβώς αγαπάμε όταν αγαπιόμαστε;

Το «έτερον ήμισυ» είναι κάτι που υπάρχει. Που υπάρχει; Ρωτάω: Το περιέ-

χω; Πως γίνεται ν’ αγαπάω ένα κορίτσι; Επίσης: Και πως, ύστερα, να αγαπάω

ένα άλλο; Ποιο απ’ τα δύο είναι το «έτερον ήμισυ»;

Πάνω σ’ αυτή τη σκέψη παρουσιάζεται, Χριστέ μου, ο άγγελός σου. Γιασε-

μιά περασμένα σε πευκοβελόνες και βεβαίως ένα χάρτινο καραβάκι στο χέρι.

Πέφτω απ’ το δέντρο και δηλώνω αμέσως φαροφύλακας.

Ένα κορίτσι θαρρώ είναι θρονιασμένο εντός μου. Δεν μπορώ να το ψαύσω

και το γυρεύω εδώ κι εκεί. Ας υποθέσουμε μάλιστα τώρα πως το τρίτο αυτό κο-

ρίτσι είναι αγόρι. Τι είναι θρονιασμένο εντός μου; Μια οπή. Ναί, αλλά με πόσες

τρύπες;

Το  «έτερον  ήμισυ»  λανθάνει  μέσα  μου  σα  χώρος  που  τον  καταλαμβάνω

χωρίς να μου ανήκει. Ο μισός είμαι ξένος. Όταν είμαι νηφάλιος ας πούμε ότι

κοιμάμαι.  Όταν  ερωτεύομαι  ξυπνάει  ο  χώρος  μέσα  μου  και  μου  λέει:  είμαι

(δηλ. είσαι!) άδειος. Το «έτερον ήμισυ» είμαι εγώ. Πως, όμως, αυτό; Ρωτάω: Με

ποια αφορμή; Γιατί αυτό το κορίτσι κι όχι το άλλο; Επίσης: Γιατί και τα δύο κι

όχι το ένα; Τρίτον: Γιατί τώρα δα κι όχι προ εξαμήνου;

Οι οφθαλμοί κόποις κτώνται. Σου γράφω «μάτια μου» και ξέρω ότι νοσώ. Η

αγάπη  είναι  νοσ(τ)ος (που  συνήθως  την υφίσταται  κι  ένας  —  το  λιγότερο  —

αθώος. Είναι φορές που την υφίσταται η υφήλιος).

Η αγάπη είναι η πηγή της τυραννίας. Κανείς δεν κινδυνεύει απ’ αυτόν που

δεν  τον  αγαπάει[...].  Θέλετε  ν’  αγαπήσετε  οπωσδήποτε;  Πάψτε  να  αγαπάτε

τώρα αμέσως.

Ο πλησίον δεν είναι φαγώσιμο για να τον αγαπάτε. Μάλιστα κανείς δε σας

υποχρεώνει  να  λέτε,  επειδή  αγαπάτε,  ότι  αγαπάτε  τον  άλλο.  Τα  αισθήματά

σας είναι που σας κινούν; Το ίδιο και την ντομάτα. «Make love, not war»: αυτό

που κάνουν κι οι κότες. Το πλέον αφόρητο: να σε αγαπούν (δηλαδή να σε περι-

λαμβάνουν). Η αγάπη είναι έλλειψη εχεμύθειας. Δε μας ενώνει τίποτα περισ-

σότερο απ’ αυτό που μας χωρίζει.

Να αποσύρεσαι, γιατί είναι έξυπνο να αποσύρεσαι: ξυπνάς. Από την άποψη

αυτή ο έρως είναι σχολείο, καιρός για γνώση. (Κάθε ισχυρή ανησυχία είναι πη-

γη  γνώσεως.  Π.χ.  η  πτώση  με  το  αλεξίπτωτο,  ο  σεισμός,  το  αυτοκινητιστικό

δυστύχημα, η τρικυμία, η θανάσιμη προσβολή — όλα τα θανάσιμα — το άγχος

εν ώρα μάχης). Επίσης η συγγραφή είναι σχολείο. Ο πειρασμός μεγαλώνει να

πω  ότι  ερωτευόμαστε  για  να  γράψουμε.  Ένσταση:  Δε  γράφουν  όμως  όλοι.

Απάντηση: Και που το ξέρουν; Εγώ λέω ότι ο λόγος και η αγάπη προωθούνται

παράλληλα και με την ίδια αφορμή. Οπωσδήποτε σχετίζονται.

Να αποσύρεσαι (απόσπασμα)