Μίλτος Σαχτούρης - Με τα μάτια κλειστά

Νυχτερινάσώματακαθώς ανάβουν και σβήνουνοι δρόμοι τα μάτιασβήνουν κι αυτάενώ τα σύννεφα ανακατεύονταικαι κατεβαίνουνκλειστά καφενεία δυο άνθρωποι μαζίπιο κάτω τρεις άνθρωποι μαζίκαι πιο κάτω τέσσερες άνθρωποιένα πρόσωπο ξεχασμένοέν’ άλλο χθες απαντημένο άτονοαπελπισμένοδεν το θέλωένα στόμαπου ξέρει να βρίσκει την πληγή της ψυχήςΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣπρέπει να κάψουμε τα χέρια μαςτη νύχτα αυτήτων φαντασμάτων και της μαύρης πίκρας Με το πρόσωπο στον τοίχο, 1952