Πώς χύνεται το παράπονο
στο δάκρυ σου;
φως, ουρανός που λάμπει!
Πώς γίνονται κατσαρές
οι όρθιες ευθείες
στο γαλάζιο που τρεμοπαίζει,
διαθλώντας την ακαμψία,
αναλύοντας την ομορφιά,
συνθέτοντας την αίσθηση,
την παραίσθηση,
την ψευδαίσθηση, τη μαγεία
των κρυφών νοημάτων;
Πώς έσβησε το ξύλινο γεφύρι,
στον ήλιο και στην ομίχλη,
και ήρθε όλη η θάλασσα
στα μέσα μου
και τα λευκά καράβια
στο δωμάτιό μου;
Πώς πέταξες μαζί με τα πουλιά
στην όμορφη απάτη των ματιών,
φωτογραφία στιγμής;
Πώς γύρισες ξανά
στο όνειρό μου;
Πώς τραγουδώ με νότες
δανεικές,
χορεύεις, φέγγεις;
Πώς σ' αγαπώ
σ' αυτήν την ωραία μου πλάνη;
Αλλιώς πώς;, Γρηγόρης 2016.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου