Ναπολέων Λαπαθιώτης - ΒΑΟ, ΓΑΟ, ΔΑΟ

Ζινώντας αποβίδονο σαβίνι

κι απονιβώντας ερομιδαλιό,

κουμάνισα το βίρο τού λαβίνι

με σάβαλο γιδένι τού θαλιό.

Κι ανέδοντας έν' άκονο λαβίνι

που ραδαγοπαλούσε τον αλιό

σινέρωσα τον άβο τού ραβίνι,

σ' έν' άφαρο δαμένικο ραλιό.

Σούβεροδα στ' αλίκοπα σουνέκια·

μεσ' στ' άλινα που δεν εσιβονεί

βαρίλωσα σ' ακίμορα κουνέκια.

Και λαδαμποσαλώντας την ονή,

καράμπωσα το βούλινο διράνι,

σαν άλιφο τουνέσι που κιράνει...

Σημείωμα του Νίκου Σαραντάκου: Υπερλεξιστικό σονέτο του Λαπαθιώτη γραμμένο το 1938. Το πήρα από το ιστολόγιο του Γεράσιμου Μπερεκέτη (bereketis.blogspot.com) όπου διαβάζω ότι το ποίημα δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στα «Θεσσαλικά Γράμματα» (1938), κατόπιν στο περιοδικό «Εκλογή» τεύχος 73, το 1951. Το δημοσιεύω με μονοτονικό αν και δεν είναι αβάσιμη η παρατήρηση του ιστολόγου ότι ειδικά στα υπερλεξιστικά ποιήματα το πολυτονικό είναι χρήσιμο για να διακρίνει τις αντωνυμίες από τα άρθρα. Έτσι, στον τρίτο, στον τέταρτο και στον έβδομο στίχο, το «του» είναι άρθρο (θα έπαιρνε περισπωμένη) γι’ αυτό και το τονίζω, κατά συμβουλή Μπαμπινιώτη, ώστε να μην υπάρχουν και προβλήματα κατανόησης του ποιήματος.

Πηγή: https://www.sarantakos.com/liter/lapathiotis/baogaodao.html