Τάσος Λειβαδίτης - Πέντε ποιήματα

Εφαρμοσμένος μαρξισμός

Και καμιά φορά ενώ είμαι μόνος στην κάμαρα κρύβω τα λίγα

χρήματά μου, για να μπαίνει πιο άφοβα απ το παράθυρο

το φως του φεγγαριού

Παράδοξα απογεύματα

Μια γυναίκα καθόταν σ’ ένα παγκάκι στο πάρκο, ολομόναχη,

κρατούσε μιάν ομπρέλα, δεν είχε που να πάει,

ώσπου σηκώθηκε και με αργά, αλλά αβέβαια βήματα,

ανέβηκε στον ουρανό.

Καθ’ ημέραν βίος

Οι άνθρωποι βιάζονται: έγνοιες, βιοτικές συνθήκες, όνειρα συμβιβασμοί-

πού καιρός να γνωρίσουν τη ζωή τους.

Αυτοπροσωπογραφία

Τόσο φοβισμένος, που όταν μου έπαιρναν κάτι τους ευγνωμονούσα που μου άφηναν τουλάχιστον την ανάμνησή του.

Πανσέληνος

«Μητέρα , της λέω, μη μου ετοιμάζεις πια το γάλα- δεν μπορείς να καταλάβεις ότι είσαι πεθαμένη;» Περίμενα να δω τι θα πεί.

Ήταν Ιούνιος, βράδυ, με μια φανταστική πανσέληνο στον ουρανό.

Και μη μου πείτε πως αυτό δεν ήταν μία απάντηση.

Πηγή: Βιολέτες για μια εποχή, Εκδόσεις Κέδρος, 4η έκδοση 1985.