Έφυγε η ζωή μας ή έφυγαν πουλιά απ' την παλάμη του Θεού;
Τράβηξαν τουφεκιές να τα σκοτώσουν
Η ζωή μας έγινε ωραιότερη
τόσο που μοιάζει με άστρο όταν την κοιτάξω
Και δεν μπορώ να την κατεβάσω στο γιαλό
και να την κάμω πλοίο.
Ω περιστέρι της ψυχής πήγαινε στο καλό
Πήγαινε τώρα με το μελτέμι
Και φίλησέ μου όσα μαργαριτάρια συναντήσεις
Αν δε με βλέπεις μη φοβάσαι θα γιορτάζω μαζί σου
Στο ταξίδι μας θα σηκώσουμε τα νερά της θάλασσας
Να ευλογήσουν ό,τι αγαπήσαμε
Και ό,τι δεν ξεχνάμε πια.
Σε περιβόλι άραξε το περιστέρι
Σε περιβόλι άραξε η ψυχή μου
Λοιπόν θυμάμαι τώρα το καλοκαίρι της ζωής μου
Σα να ήσουνα εσύ η μόνη άνοιξη της γης
Σε αντικρύζω ω ημέρα της γέννησής μου.
(7.12.38 11.10.39 "Στους φίλους μιας άλλης χαράς" 1940)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου