Γιώργης Παυλόπουλος - Το παιδί και οι ληστές

           Ήτανε ένα παιδί και κάτω απ' το κρεβάτι του
   πλαγιάζανε τις νύχτες δυο ληστές.
   Άκουγε κάθε νύχτα τα μαχαίρια τους
   άκουγε τα σκοτεινά τους λόγια.
   Κι έλεγε ο ένας να τον πάμε στα βουνά
   να τον κάνουμε ληστή.
   Κι έλεγε ο άλλος να του βγάλουμε τα μάτια
   να τον κάνουμε ζητιάνο βιολιτζή.
   Κάθε νύχτα το παιδί τρελό από το φόβο του
   μέσ' από κάμαρες και σκάλες και διαδρόμους
   τους ξέφευγε για να χωθεί στην αγκαλιά της.
   Κι εκείνη το 'παιρνε και το χάιδευε
   το κοίμιζε πάντα με το ίδιο παραμύθι:
   Ήτανε ένα παιδί και κάτω απ' το κρεβάτι του
   πλαγιάζανε τις νύχτες δυο ληστές.
   Άκουγε κάθε νύχτα τα μαχαίρια τους
   άκουγε τα σκοτεινά τους λόγια.
   Κι έλεγε ο ένας να τον πάμε στα βουνά
   να τον κάνουμε ληστή.
   Κι έλεγε ο άλλος να του βγάλουμε τα μάτια
   να τον κάνουμε ζητιάνο βιολιτζή.
   Κάθε νύχτα το παιδί τρελό από το φόβο του
   μέσ' από κάμαρες και σκάλες και διαδρόμους
   τους ξέφευγε για να χωθεί στην αγκαλιά της.
   Κι εκείνη το 'παιρνε και το χάιδευε
   το κοίμιζε πάντα με το ίδιο παραμύθι:
   Ήτανε ένα παιδί και κάτω απ' το κρεβάτι του
   πλαγιάζανε τις νύχτες δυο ληστές...

Τα αντικλείδια, 1988