Γιώργος Αλισάνογλου-[Παιχνιδότοπος]

Ἡ βροχὴ ἔφερε στάχτη
ἐπέστρεψε σὰν πέπλο
τὸ γκρίζο παρελθὸν
οἱ τάφοι χρόνια ἀνοιχτοὶ
ξεκοιλιασμένοι

μικρὴ ψυχὴ τερπνὴ περιπλανώμενη
ξένε καὶ συνοδοιπόρε τοῦ κορμιοῦ μου

νεκροί, κρατώντας τὴν ἀνάσα
ὅλο συμπόνια ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλο
μοιράζονται προμήθειες
στὸ τελευταῖο σύνορο τοῦ χρόνου
ἀνταλλάσσουν νέα, ἐφημερίδες στὶς συγκεντρώσεις

οἱ ψυχές τους ἀναμαλλιασμένες στὸν ἀέρα
καρφωμένες σημαῖες στὰ διστακτικὰ κόκαλα
ἀνεμίζουν καθὼς βροντοῦν οἱ θύρες τοῦ παιχνιδότοπου

στὸ σιωπητήριο τὴ νύχτα
τὰ κόκαλα ἐπιστρέφουν πίσω στὶς σάρκες
οἱ προβολεῖς φωτίζουν τὰ ραμμένα κορμιὰ
τὰ κοράκια σκαρφαλώνουν στὰ
ἀστερωμένα μάρμαρα
οἱ νεκροὶ ἀγαπᾶνε τὰ ποιήματα
ντύνονται στρατιῶτες, ψάχνουν γιὰ γλώσσα
ἀνοίγουν τὶς ὀθόνες τοῦ οὐρανοῦ
συνωστίζονται στὸ χιονοκρύσταλλο

δύσκολα κυλᾶ ἡ κυκλοφορία
μέσα σὲ τόσους πολέμους

Από το βιβλίο: Γιώργος Αλισάνογλου, «Παιχνιδότοπος», Εκδόσεις Κίχλη, Αθήνα 2016, σσ. 29-30.

Πηγή:http://alonakitispoiisis.blogspot.com/2018/02/blog-post_97.html