Πολέμησαν τη περασμένη χρονιά.
Στη πάνω όχθη του ποταμού Σανγκ-Καν.
Πολεμούν αυτή τη χρονιά
στα υψίπεδα των βουνών Λικ.
Πλένουν τα σπαθιά και τις πανοπλίες τους
στα κρύα κύματα της θάλασσας Τιάο-Τσιν.
Τα άλογα τους ελευθερώνουν στα βουνά Τιαν
κι εκείνα ψάχνουν
το λιγοστό γρασίδι κάτω απ’ το χιόνι.
Καιρό, πολύ καιρό πολεμούσαν,
δέκα χιλιάδες μίλια απ' τα σπίτια τους μακριά.
Οι πανοπλίες τους λιώσανε,
οι στρατιώτες γεράσανε.
Ω! οι πολεμόχαροι Τάταροι!
Η μόνη τους διασκέδαση:
η σφαγή, το μακελειό!
Το μόνο θέαμα των ματιών τους,
από τα αρχαία χρόνια:
πεδιάδες με άσπρα κόκαλα
και κίτρινη άμμο.
Μάταιο ήταν,
ο Αυτοκράτορας του Τσι-ιν
που έχτισε το Μεγάλο Τείχος,
ελπίζοντας τις μανιασμένες ορδές τους να εμποδίσει.
Σ’ όλο το μήκος
που διατρέχει τη χώρα το Τείχος,
μέχρι τα μέρη της δυναστείας των Χαν,
καίνε οι φρυκτωρίες.
Οι φωτιές συνεχίζουν να καίνε!
Ο πόλεμος δε θα σταματήσει ποτέ!
Οι στρατιώτες πολεμούν και σκοτώνονται
σε θανάσιμα αγκαλιάσματα
στα πεδία των μαχών,
την ώρα που τ’ άλογα τους πληγωμένα,
ουρλιάζουν σπαρακτικά,
τεντώνοντας τους λαιμούς τους
στον έρημο ουρανό.
Τα σταχτιά κοράκια
και τα πεινασμένα όρνεα
σκίζουν τα κορμιά
και παίρνουν μαζί τους
τα μακριά σπλάχνα των σκοτωμένων.
Και τα κρεμάνε
στα κλαδιά άψυχων,
πεθαμένων δέντρων.
Ω! οι στρατιώτες που για τόσο καιρό πολεμάνε
-το αίμα τους ξέρανε ακόμα
και τους θάμνους της ερήμου.
Μα πέρα από αυτό,
τί άλλο κατάφεραν οι στρατηγοί;
Ξίφη και βέλη, επικίνδυνα,
καταραμένα εργαλεία,
για αφέντες συνετούς
που σ' αυτά καταφεύγουν
μόνον όταν δε μπορούν να κάνουν αλλιώς.
Λι Πο ή Λι Πάι (李白, 701 – 762)
Μετάφραση: Παναγιώτης Θ. Μαυρίδης
Πηγή:https://arxiooptikispoiisis.blogspot.com/2019/05/blog-post_31.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου