Θανάσης Παντές-ΧΧ ( απόσπασμα ποιήματος )

XX

Πώς καταντήσαμε!
Ρακένδυτοι ονειροπόλοι
στην αύρα του τυχαίου.
Από την κλειδαρότρυπα να βλέπουμε το μέλλον
και να φοβόμαστε τις πολλαπλές εκδοχές του.

Πού καταντήσαμε!
Όλα αυτά να είναι τόσο συνηθισμένα,
που να μη μας εκπλήσσουν πια!
Να μη μας συγκινούν!
Και νά ‘ναι η ζωή μας ρούχο ψευδαισθήσεων,
γεμάτο κουρέλια από αναμνήσεις.

Πώς καταντήσαμε!
Ρακένδυτοι ηδονοβλεψίες
στην κλειδαρότρυπα του μέλλοντος.
Ρακοσυλλέκτες ψευδαισθήσεων
σε ένα αβέβαιο παρόν.

Πού καταντήσαμε!
Να μας χλευάζει η μοναξιά κατάμουτρα
και να μην τολμάμε να την κοιτάξουμε στα μάτια!

Πώς καταντήσαμε!
Πίσω ξαναγυρίσαμε,
στο ίδιο ποίημα για να κατοικήσουμε
κι ίσως μπορέσουμε να επιζήσουμε.

Λέμε λοιπόν πως ίσως έτσι είναι,
αλλά κανένας δεν μας λέει «Μείνε!».
Κι έτσι όλοι φεύγουμε εντός μας
και μπερδεύουμε αυτά που πια δεν έχουμε,
μα και ούτε τα αντέχουμε!

Όμως «Τυχαία δεν φτάσαμε ως εδώ!»
θα πούμε τώρα.
Πολλοί οι λόγοι ασφαλώς
και η αυτοκριτική αναγκαία.

Αυτά που ως τώρα ζήσαμε,
ίσως να ήταν δώρα από μια δύσκολη ζωή,
που όμως μένει ωραία.

Κλείνει το ποίημα,
με το απαραίτητο υστερόγραφο
σαν νότα αισιοδοξίας,
αναγκαία σε κάθε περίπτωση.

Πηγή: "ΑΠΟΡΡΥΘΜΙΣΤΗΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ", εκδόσεις ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΝ, Καλαμάτα 2019, σελ.30-31.