Γιώτα Αργυροπούλου, «Κ. Π. Καβάφης»

I

Είναι υψηλή της ποιήσεως η σκάλα 

έγραψε αυτός που επρόκειτο να γίνει 

ποιητής

των ποιητών

 και να σταθεί στην κορυφή

 μονάχος. 

Είναι υψηλή της ποιήσεως η σκάλα. 

Στο ασανσέρ μεγάλο στριμωξίδι.   

ΙΙ
Μαζεύτηκαν οι ποιητές
να αποφασίσουν, να ψηφίσουν.

Ισοψήφισαν στην πρώτη θέση όλοι
με έναν ψήφο, τον δικό του ο καθείς.
Τη δεύτερη τη θέση παμψηφεί
την δώσαν όλοι στον Καβάφη.

Ευτυχής από ψηλά ο Κ. Π. Καβάφης
στη δεύτερη τη θέση
παμψηφεί κριθείς
για σκέψου έλεγε οι μισοί – κι ακόμη ένας
να έβαζαν αυτόν στην πρώτη θέση.
Κατ’ ουσίαν ηττηθείς
απ’ την ψηφοφορία
θα έψαχνε τη θέση του
διαρκώς στην ιεραρχία.

ΙΙΙ
Ξέχασε στο παγκάκι τα κλειδιά της, την ατζέντα ποιητικά βιβλία.
Όταν επέστρεψε, έλειπε το παλιό το αγαπημένο της βιβλίο.
Το εξώφυλλο φθαρμένο.
Μόλις που κρατιούνταν τα τυπογραφικά ενωμένα.
Υπογραμμίσεις με μολύβι στις σελίδες
τσεκάρισμα στον τίτλο, σχόλια εδώ εκεί.
Ο β΄ τόμος των Απάντων του Καβάφη, Ίκαρος εκδόσεις
με το χαρακτικό του Κεφαλληνού.

Ήξερε να εκτιμά ο υπεξαιρέτης.
ΙV
Στο ανθολόγιο πέντε ποιήματα του Παλαμά
κανένα δεν προσφέρονταν για διδασκαλία.
Από τα ποιήματα του Καβάφη, πέντε στον αριθμό κι αυτά
δεν ήξερε τι να διαλέξει, ποιο να διδάξει
ποιο να αφήσει - δίλημμα μια φορά.

Της εποχής του η αδικία
μα και η άψογος των ανθολόγων στάση
ανατράπηκε επί τέλους για καλά.
V
Φιλόλογοι, ποιητές και κριτικοί
αποφάνθηκαν στο έγκριτο περιοδικό
για το αδύνατο μέσα στον κανόνα
ποίημα του Καβάφη.

Ένας υπέδειξε τα τείχη, άλλος τα παράθυρα
όσοι ερωτηθέντες τόσες γνώμες.
Στην κρίση τους περί του αδυνάτου του Καβάφη
δεν διασταυρώθηκε, δεν συνέπεσε κανείς.

Στάθηκε αδύνατο
αδύνατο ποίημά του ένα
να βρεθεί.

VI
Μα ο Καβάφης δεν χρήζει υπερασπίσεως
κι εγώ στον παλαιό εκείνο ρήτορα ομοιάζω
που αποσκοπώντας να κερδίσει τους Σπαρτιάτες
άρχισε να πλέκει ενώπιόν τους το εγκώμιο
του ήρωά τους Ηρακλή.

Μα ποίος εκατηγόρησε τον Ηρακλέα
τον αντίσκοψε ένας έφορος με οργή
και τού ’κοψε τη φόρα αυτού του ξιπασμένου
που πήγε να φαντάξει με τη ρητορική
όχι αλλού - στη Σπάρτη
στο λίκνο εκεί του λακωνίζειν τε και φιλοσοφείν.

VII
Στην προκυμαία συναντάω πού και πού τον σωσία του Καβάφη.
Με τα χρόνια έμαθα πως είναι σοβατζής, ψευτοδουλεύει ακόμα.
Δεν είναι μόνο η φυσιογνωμία και το δέμας του
που μοιάζουν απαράλλαχτα στις λιγοστές φωτογραφίες του ποιητή
και στου Κεφαλληνού το σχέδιο.
Κάτι στοχαστικό στην όψη του
και μια μελαγχολία αδιόρατη
στον ποιητή προσιδιάζουν.
Όποτε συναπαντώ τον μοναχικό ετούτο άνθρωπο να περπατά
να κάθεται σε κάποιο καφενείο
με κατακλύζει η συμπάθεια, σχεδόν ευγνωμοσύνη.
Χωρίς να το γνωρίζει
είναι το καλό μου το στοιχειό σε αυτήν την πόλη
ο ταπεινός
με αποσπά από τις έγνοιες μου
τη σκέψη μου
στην ποίηση την φέρνει

Γιώτα Αργυροπούλου, Ποιητών και Αγίων Πάντων. Αθήνα: Μεταίχμιο 2013.