Kει που ανέβαινα το στενό, βρεμένο, καλντιρίμι
-πάνε κάπου τρακόσια τόσα χρόνια- ένιωσα ν' αναρπά-
ζομαι "δια χειρός" Iσχυρού Φίλου και, πραγματικά,
όσο να συνέλθω, έβλεπα να μ' ανεβάζει με τις δύο γι-
γάντιες φτερούγες του ο Δομήνικος, ψηλά στους ουρα-
νούς του
τη φορά τούτη γιομάτους
πορτοκαλιές και νερά μιλητικά της πατρίδας.
(από το Hμερολόγιο ενός αθέατου Aπριλίου, ύψιλον/βιβλία 1984)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου