Έχω ακόμα το παράπονο του πεύκου με τα χοντρά κλωνάρια,
το αλύχτημα της αλεπούς στο σκοτεινό το δάσος
που λες μοιάζει φώκιας φωνή σ’ ακρωτήρι αφροπεριχυμένο,
έχω τ’ αλλάγματα του ποταμιού απ’ την πηγή ως την εκβολή του,
τις πρασινοσπηλιές με τις νεροκοπέλες να υφαίνουν εκεί το εξαίσιο τους στημόνι,
και στου χειμάρρου το γκρέμισμα να λούζονται, τη νύχτα να χορεύουν,
έχω της ελπίδας το φως και του χελιδονιού το μουσικό πριόνι του αιθέρα,
το μικρό έχω που παίζει στα τζάμια μου εφέτος πρωτοβρόχι
κλαίγοντας σε φυλλοσυρμή ή σε φωλιά κενήν αφημένη.
Έχω για να σώζομαι τα παιδικά σας μάτια.
Σαράντος Παυλέας (Πλάτσα Μεσσηνίας 1917 - Θεσσαλονίκη 2005)
Από τη συλλογή Αναγωγή στη μονάδα (1965)
Πηγή: https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=8466.15
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου