Τα ωραιότερα ποιήματα
τα 'γραψαν οι ρακένδυτοι ληστές
άγρια ποιήματα τρυπημένα από χιλιάδες σφαίρες
από τις τρύπες τους μπαινόβγαιναν
χίλιοι διαβόλοι ανέμοι
τα δέντρα έτρεμαν τα φίδια κουλουριάζονταν
οι βοσκοί παρατούσαν τα κοπάδια τους
προσεύχονταν γονατιστοί στον ανταριασμένο θόλο
ώσπου έπεφτε μια ψιλή θλίψη-βροχή
ψίθυρος του Θεού στα τρομαγμέν' αυτιά μας
σημάδι πως ήταν ώρα να σφαλίσουμε τα θυρόφυλλα
να χαμηλώσουμε τη λάμπα
να πλαγιάσουμε.
Ορατότης μηδέν, στιγμή 1992
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου