ΣΤΗ ΝΟΥΒΕΛΑ Το χρυσάφι της Καχαμάλκα, ο Γιάκομπ Βάσερμαν –που μαζί με τον Τόμας Μαν και τον Ράινερ Μαρία Ρίλκε συνέθεσαν την τριάδα των επιφανέστερων Γερμανών λογοτεχνών του Μεσοπολέμου– περιγράφει πώς ο στρατηγός Φραντσέσκο Πιζάρο, ακολουθούμενος από λιγοστούς ιππείς και πεζικάριους, κατέστρεψε το φθινόπωρο του 1532 τον πολιτισμό των Ίνκας, μιας πανάρχαιας αυτοκρατορίας που είχε ως κέντρο της το Κούσκο, στο σημερινό Περού.
Οι Ισπανοί κονκισταδόρες μένουν άναυδοι όταν αντικρίζουν τους Ίνκας, οι οποίοι λατρεύουν τον Ήλιο, ως αρχή και τέλος των πάντων. Ο βασιλιάς τους θεωρείται γιος του Ήλιου. Φτωχοί και αμόρφωτοι οι περισσότεροι Ισπανοί, τυφλώνονται από τη λάμψη που περιβάλλει τον βασιλιά Ίνκα και τα αμύθητα πλούτη του. Η φορεσιά του είναι καμωμένη από πολύτιμα πετράδια, ο θρόνος του από ατόφιο χρυσάφι. Επικαλούμενος τη θεία πρόνοια, ο Πιζάρο εμψυχώνει τους στρατιώτες του λέγοντας πως ο σκοπός τους είναι ιερός. Η εκστρατεία τους είναι ενάντια στους άπιστους και τα εγκλήματά τους θα συγχωρεθούν καθώς γίνονται στο όνομα του Θεού. Με φοβερή δίψα και λαιμαργία, οι Ισπανοί πέφτουν πάνω στους Ίνκας και τους κατασφάζουν. Ο Πιζάρο και η φρουρά του κατορθώνουν να αιχμαλωτίσουν τον βασιλιά. Λαός ειρηνικός και φιλήσυχος, οι Ίνκας αδυνατούν να συλλάβουν ότι μες στην ανθρώπινη ψυχή κρύβεται τόση κακία. Παρότι υπεράριθμοι σε σύγκριση με τους Ισπανούς, δείχνουν ανήμποροι να αντισταθούν στην επέλαση του ιππικού και στην επιθυμία των εισβολέων να κλέψουν οτιδήποτε δικό τους. Μονάχα στο τέλος, όταν η βαρβαρότητα έχει συντελεσθεί, μονάχα τότε ο βασιλιάς Ίνκα είναι σε θέση να εξιχνιάσει τι προκάλεσε όλην αυτή την αιματοχυσία.
«Πρέπει να 'ναι το χρυσάφι. Το χρυσάφι σάς δίνει την τόλμη ν ’αγγίζετε όλα τα πράγματα και να παίρνετε όλα τα πράγματα δικά σας. Και παίρνοντας τα πράγματα, καταστρέφετε τη μορφή κάθε πράγματος. Το χρυσάφι μεταμορφώνει την ψυχή σας, το χρυσάφι είναι ο θεός σας, ο σωτήρας σας, όπως το λέτε εσείς, κι όποιος κατέχει ένα κομμάτι από αυτό είναι θωρακισμένος, νομίζει πως κατέχει τον ήλιο, γιατί δεν γνωρίζετε άλλο ήλιο. Τώρα το καταλαβαίνω ακριβώς και νιώθω λύπηση για σας, ανήλιαγοι»
Επικίνδυνοι συγγραφείς, σελ. 341-342
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου