στον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο
Στα καρνάγια του νου το σκαρώσαμε.
Το καθελκύσαμε στη θάλασσα της ϕαντασίας
ν ᾽αρμενίσει στα Κυκλαδονήσια
στα πέλαα και στους ωκεανούς.
Η καρδιά μας στη λαγουδέρα,
μην αστοχήσουμε και πέσουμε έξω
σε βράχια, είτε σε άσκοπα ταξίδια,
να βλαστημήσουμε τα μαύρα σύννεϕα
που μας κρύψανε την Πούλια
και χάσαμε τη ρότα.
Ούτε ο σιρόκος θα μας πισωγυρίσει
ούτε η τραμουντάνα και το μελτέμι
θα μας μαδήσουν την απόϕαση.
Το ταξίδι θα γίνει,
το θέλουμε, το απαιτούμε,
με της καρδιάς μας το πλεούμενο
θα γίνει.
Στα καρνάγια του νου το σκαρώσαμε.
Το καθελκύσαμε στη θάλασσα της ϕαντασίας
ν ᾽αρμενίσει στα Κυκλαδονήσια
στα πέλαα και στους ωκεανούς.
Η καρδιά μας στη λαγουδέρα,
μην αστοχήσουμε και πέσουμε έξω
σε βράχια, είτε σε άσκοπα ταξίδια,
να βλαστημήσουμε τα μαύρα σύννεϕα
που μας κρύψανε την Πούλια
και χάσαμε τη ρότα.
Ούτε ο σιρόκος θα μας πισωγυρίσει
ούτε η τραμουντάνα και το μελτέμι
θα μας μαδήσουν την απόϕαση.
Το ταξίδι θα γίνει,
το θέλουμε, το απαιτούμε,
με της καρδιάς μας το πλεούμενο
θα γίνει.
Μανώλης Γλέζος (Απείρανθος Νάξου, 9 Σεπτεμβρίου 1922- Αθήνα 30 Μαρτίου 2020)
Πηγή: Μανώλης Γλέζος, Στα Κυκλαδονήσια: Η Αίσθηση στο Φως. Αθήνα: Gutenberg 2015, σ. 34.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου