που μαζευτήκαμε να κεραστούμε
καφέ, παξιμαδάκι και κονιάκ
για τον αγαπημένο μας που χάθηκε νέος πολύ εν αρετή και
θλίψει
και λίγο πριν στη γη απιθώσαμε το σώμα του
-το βάρος μιας νεότητας ασήκωτο σα μεταμέλεια...-
η σύναξη ετερόκλητη
φίλοι και συγγενείς εγγύτεροι και απώτεροι οι συμμετασχόντες
-σε τι συμμετασχόντες
και ποιοί τώρα οι "εγγύς" και ποιοί οι απώτεροι...-
λόγια συμβατικά για τον νεκρό, τριμμένα κι άλλα που
σωπαίνονται
και εγκώμια σε παληά ελληνικά όπως συνηθίζεται
"αναλωθείς...", "διαπρέψας...", "υπερακοντίσας..."
Το τελευταίο αυτό με λύγισε
Τι λέξη, αλήθεια, και τι μοίρα
γι' αυτούς που ξεπεράσανε το στόχο
κι έτσι, υπερακοντίσαντες, αστόχησαν
Τι έγινε η ορμή τους
πού καρφώθηκε το ακόντιο...
Δε μέτρησε η βολή τους τίποτε δε μέτρησε
(από τη συλλογή Εν γη αλμυρά, 1996)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου