Δημήτρης Βάρος - Κι' άλλο φυτίλι...

Ανέβασέ με στην κορφή της Θηρασίας

Μια κόκκινη παντιέρα με σπιρουνίζει

Ενα αφρισμένο πέλαγο με τυραγνά

Δυο λιοκέντητα μάτια με μεθούν

Είμαι ένα κομμάτι τούτης της γης.

Χρόνια ντυμένος τη μαύρη πέτρα

-φτηνός μισθοφόρος της λογικής-

να καρφώνω με το δόρυ τη λαχτάρα

Φιμωμένες να κρατώ

κάτω απ' τα πόδια μου

τις κραυγές του έρωτα,

της ζωής και του αγώνα.

Να ξέρω

πως τα όνειρα δεν δραπετεύουν

παρά σε μια ολοπόρφυρη

μέσα καταστροφή

κι η καρδιά μου ανταριασμένη στο βυθό

ολοένα ν' αγγίζει την έκρηξη.

«Βάλε κι άλλο φυτίλι Δημήτρη!»

Απόσπασμα από το βιβλίο Θηρασία

Πηγή: https://el.wikisource.org/wiki/%CE%9A%CE%B9%27_%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF_%CF%86%CF%85%CF%84%CE%AF%CE%BB%CE%B9...