«Πρέπει ὡσάν νά εἶχες ἤδη ἀποθάνει, ζήσας μόνον μέχρι αὐτῆς τῆς στιγμῆς (πρέπει μέ αὐτήν τήν νοοτροπίαν) νά ζήσης τό ὑπόλοιπον μέρος (τῆς ζωῆς σου) κατά φύσιν.»
Βιβλίον Ζ', ἐδάφιον 56.
«Χαρακτηριστικόν τοῦ ἰδανικοῦ ἀνδρός θά ἦτο νά ἐγκαταλείψη τήν ζωήν ἄθικτος ἀπό ψευδολογίαν καί πᾶσαν ὑποκρισίαν καί τρυφήν καί ἀλαζονίαν. Κατά δεύτερον δέ λόγον ἀξίζει ἔπαινος εἰς ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος ἐκπνέει πλήρης ἀηδίας τῶν πραγμάτων τούτων. Ἤ προτιμᾶς νά παραμένης εἰς τήν κακίαν σου, καί οὔτε κἄν ἡ πεῖρα σέ προτρέπει ν᾿ ἀποφύγης τήν πανώλην; Διότι ἡ διαφθορά τῆς ψυχῆς εἶναι πολύ περισσότερον πανώλης παρά αὐτή ἡ μόλυνσις καί ἡ ἀποσύνθεσις τοῦ περιβάλλοντος ἡμᾶς ἀέρος. Διότι ἡ μέν ζωική πανώλης, καθότι πρόκειται περί ζώντων ὀργανισμῶν, ἡ ἄλλη δέ ἀνθρωπίνη, καθότι πρόκειται περί ἀνθώπων.»
Βιβλίον Θ΄, ἐδάφιον 2.
Μάρκος Αὐρήλιος, τά εἰς ἑαυτόν, μετάφραση FELIX DE GIORGIO. Δαίδαλος-Zαχαρόπουλος, Ἀθήνα χ.χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου