Οι τοίχοι τρέμουν σα νερό πάνω σε τζάμια
Κι αυτές οί δυό μπροστά μου οι πόρτες
Η μία μοιάζει πόρτα ασανσέρ
Που μόλις τώρα έφτασε στο ισόγειο και θ’ ανοίξει
Και γκάγκστερ με κοστούμι ροζ θα βγει.
Η άλλη μοιάζει πόρτα
Διαδρόμου εσωτερικού
Που μένοντας κλειστή συνήθως
Ανοίγει μόνον για να βγάλουν
Στο εποχούμενο φορείο
Τον ναρκωμένο
Εγχειρισθέντα ασθενή.
Η Όφηλία
Με κόκκινο πουλόβερ
Γελάει συνεχώς
Είθε το γέλιο της αυτό
Να έχει μια κάποια μονιμότητα.
16 Μαρτίου 1970
Πηγή: Από τη συλλογή: “Το αίμα του λύκου”, έκδοση Εγνατία/Τραμ, Θεσσαλονίκη 1978
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου