Κάθε φορά που τρίζει η σκάλα μας
«λές να ‘ναι αυτοί επιτέλους;» σκέφτομαι,
Κι ύστερα φεύγω και με τις ώρες
Κατακίτρινα ζωγραφίζω ηλιοτρόπια.
Όμως αύριο ώσπου να ξεχαστώ
στην αίθουσα αναμονής, το τραίνο
απ’ την Κρακόβια θα περιμένω.
Κι αργά τη νύχτα, όταν ίσως κατέβουν
ωχροί, σφίγγοντας τα δόντια
«αργήσατε τόσο να μου γράψετε»
Θα κάνω δήθεν αδιάφορα.
Γιώργος Ιωάννου, Τα Χίλια Δέντρα και άλλα ποιήματα, Εκδόσεις Κέδρος, 1973
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου