ΕΙΝΑΙ ΒΡΑΔΙΕΣ
Είναι βραδιές που φέρνω γύρα
κάποιο δρομάκι αποσπερνό
ζητώντας ό,τι έχω χαμένο
μήπως το βρω, καθώς περνώ,
`
και μη μπορώντας να υποφέρω
τη σκέψη που με τυραννεί
κοιτάζω, για παρηγοριά μου,
το φως που στέλνουν οι ουρανοί.
`
Κι είναι ώρες πάλι που γυρίζω,
μονάχος, όλη τη βραδιά
σαν ένας που θα περπατούσε
μ’ ένα μαχαίρι στην καρδιά
`
κι άλλες ακόμα πιο μονάχες,
που παίρνω αγάλια το στρατί,
κι η ζωή μου μοιάζει πεθαμένο,
που μες στη νύχτα περπατεί…
ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου