Τα σπίτια θυμούνται με το χνούδι του χόρτου
σκαλωμένο στις πόρτες και τα παράθυρα
Σιγά σιγά ήρθε η καταστροφή
σιγά σιγά μικρήναν τα καράβια σαν παιχνίδια
στη βιτρίνα του τοπικού μουσείου
Έπειτα η παραλία ερημώθηκε από άθλιες ταβέρνες
Ένας ένας οι ναυτικοί γίνονταν γκαρσόνια
και πορτιέρηδες
κι η μνήμη σύρθηκε στις λιγοστές γρηές
Παρ’ όλα αυτά μια θέα παλιά υπάρχει πάντα
απ’ τα δρομάκια που ανηφορίζουν πέφτοντας
στη θάλασσα
Η ίδια ακριβώς εκείνη όταν το Γαλαξείδι ανθούσε ακόμη
(ΕΜΠΛΟΚΗ, 1971)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου