Γυρεύοντας στη μοναξιά θα βρεις εμένα,
με μια κίνηση θανάτου έξω από το παράθυρο
να γυρίζω στη ρουφήχτρα τού χρόνου
καταπίνοντας την ανάσα μου.
Περίμενα ως την ώρα της φωτιάς
χωρίζοντας κόκκαλα, ρίζες και πέτρες
ξεφλουδίζοντας το σκουλήκι από τη λάσπη
και το φίδι από τα λέπια του.
Ταξιδεύοντας στο χώμα μοίρασα τη δροσιά
ήπια την ευωδιά από τη φυσική γέννα του λείψανου
γεύτηκα τη σάρκα από τους καρπούς των νεκρών.
Περίμενα ως την ώρα της στάχτης.
Μαραμένες ηδονές στην κατοικία της σιωπής.
Ξαναγεννιέμαι μονάχα μέσα στην έκσταση του ύπνου·
χτυπώ το σύννεφο και συμφωνώ με τον αφανισμό μου.
Κι ο κεραυνός, φλέβα Θεού, μαστίγιο
αφαιρεί το κορμί από την παρουσία του Έρωτα.
Υπάρχουνε ακόμη στους φλοιούς των δέντρων
οι χαραγμένες πράξεις με τα δάκρυα.
~
από τη συλλογή Σε άλλο φως, εκδ. Ίκαρος, 1967
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου