Να είσαι απλός
και περιττός,
αυτό ’ναι κάτι.
Να μη ’σαι τίποτα
(ούτε απαραίτητος)
επίσης είναι.
Να κλεις με νόημα
(βλακείας ένεκεν)
το ’να σου μάτι.
Κάνε το κι έσο
ημιβέβαιος
και μείνε.
Μείνε ημιόχις
ημιναινές
- κράτα ημιπόζα.
Έσο ημίβλεπτος
ημιαν-φάς
και -τότε- τέλεια
η φήμη θάρτει σου
σαν μια Κυρία
ημιμιμόζα
λίγον τι κρύα
και λίγον μπλαβή
από τα γέλια...
Γιάννης Σκαρίμπας [1893-1984]
Βοϊδάγγελοι, 1968, Άπαντες Στίχοι 1936-1970.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου