Τάσος Δενέγρης-Εξοστρακισμός

Ποιος τό ’λεγε απ’ τον κήπο

Με τους φοίνικες και τ’ άγρια περιστέρια

Πως θα βρεθείς κατάδικος

Με τη νωπή βουή του όχλου

Που ανέντιμο σε φώναζε

Προδότη κι άλλα τέτοια.

Ούτε κι η φύση σου έμεινε 

Παρηγοριά και φως.

Τα δέντρα που τ’ αγάπησες 

Σά νά ’τανε παιδιά σου 

Στα πήραν απ’ το βλέμμα σου 

Τα σίδερα κι οι τοίχοι.

Κανείς δεν είναι σίγουρος 

Πόρτες κλειδώνουν βιαστικά 

Συγκλητικοί και πόρνες.

Πλανιούνται μες στη σκέψη τους

Ο Νόμος δε γνωρίζει 

Προσκόμματα και κλειδαριές 

Πόρτες κλειστές περνάει 

Σα να ‘ταν ο Ασώματος ή laser ή κάτι 

Το απίστευτο, πιο δυνατό κι από τη φαντασία.

*Από τη συλλογή “Το αίμα του λύκου”, έκδοση Εγνατία/Τραμ, Θεσσαλονίκη 1978.

Πηγή:https://tokoskino.me/2021/01/23/%cf%84%ce%ac%cf%83%ce%bf%cf%82-%ce%b4%ce%b5%ce%bd%ce%ad%ce%b3%cf%81%ce%b7%cf%82-%ce%b4%cf%8d%ce%bf-%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-5/?fbclid=IwAR3tjKbUhscOI3YJZGbqiiTPggBGXsozR5iXxxJUcbHUIdnr_kzCdUXJgCY