Μνήμη Νανάς Ησαΐα
Καθότανε πάντα παράμερα.
Έβηχε, κάπνιζε
κι έστρωνε τα λιγοστά μαλλιά της.
Εκείνη η γυναίκα
που αγαπήθηκε παράφορα.
Όλοι την αποφεύγανε.
Είχε πεθάνει από καιρό
μα δεν το ήξερε.
Οι αγκαλιές τους πνίξαν
το υπέροχο κορμί της
γίνανε τα φιλιά τους μαύρα στίγματα
τα χάδια τους άγριες χαρακιές
στο πρόσωπό της.
Εκείνη η γυναίκα
που αγαπήθηκε παράφορα.
Μην την κοιτάζετε καλύτερα.
Καλύτερα
αφού δεν μπορεί διόλου να μην την δείτε.
Έχει πεθάνει.
Κατά λάθος και σπανίως εμφανίζεται.
Αυτό που βλέπετε
αν κάτι ακόμα βλέπετε
είναι μόνο τ' αόρατα μέρη του εαυτού της:
η σιωπή, η μοναξιά, η λύπη.
από το βιβλίο της Αγγελικής Σιδηρά Αμείλικτα γαλάζιο, εκδόσεις Καστανιώτη, 2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου