Σε καιρούς σποράς μάθε, της σοδειάς δίδαξε, το χειμώνα απόλαυσε.
Οδήγα το κάρο και το αλέτρι σου πάνω από τα κόκαλα των νεκρών.
Ο δρόμος της υπερβολής οδηγεί στη επίγνωση.
Η Σύνεση είναι μια πλούσια κι άσχημη γεροντοκόρη που τη φλερτάρει η ανικανότητα.
Αυτός που θέλει και δεν δρα, γεννά πανούκλα.
Το κομμένο σκουλήκι συγχωρεί το αλέτρι.
Βούτα στο ποτάμι εκείνον που αγαπάει το νερό.
Ο χαζός δεν βλέπει το ίδιο δέντρο που βλέπει ένας σοφός.
Εκείνος που το πρόσωπό του δεν εκπέμπει φως, ποτέ δε θα γίνει αστέρι.
Η Αιωνιότητα είναι ερωτευμένη με τα δημιουργήματα του Χρόνου.
Η απασχολημένη μέλισσα δεν έχει χρόνο για λύπη.
Οι ώρες της τρέλας μετριούνται με το ρολόι, αλλά της σοφίας κανένα ρολόι δεν μπορεί να τις μετρήσει.
Όλες οι τροφές που είναι υγιεινές δεν είναι πιασμένες ούτε με δίχτυ ούτε με παγίδα.
Παρουσίασε αριθμό βάρος και ύψος ένα χρόνο μετά θάνατον.
Κανένα πουλί δεν πετάει υπερβολικά ψηλά, αν πετάει με τα δικά του φτερά.
Ένα κορμί νεκρό δεν εκδικείται καμιά πληγή.
Η πιο υψηλή πράξη είναι να βάζεις τον άλλο πριν από σένα.
Αν ο χαζός επιμένει στη μωρία του θα γίνει σοφός.
Η μωρία είναι το ένδυμα της απάτης.
Η ντροπή το ένδυμα της περηφάνιας
Χτίζονται φυλακές με τις πέτρες του Νόμου, Μπορντέλα με τα τούβλα της Θρησκείας.
Η περηφάνια του παγωνιού είναι η δόξα του Θεού.
Η λαγνεία του κριαριού είναι η ελευθεριότης του Θεού.
Η οργή του λέοντα είναι η σοφία του Θεού.
Η γύμνια της γυναίκας είναι το έργο του Θεού.
Η υπερβολή του πὀνου γελάει. Η υπερβολή της ευτυχίας κλαίει.
Ο βρυχηθμός των λεόντων, το ουρλιαχτό των λύκων, το μαινόμενο κυμάτισμα της θάλασσας σε καταιγίδα, και το καταστρεπτικό σπαθί, είναι μερίδες της αιωνιότητας υπερβολικά μεγαλειώδεις για το ανθρώπινο μάτι.
Ο πονηρός καταδικάζει την συνωμοσία, όχι τον εαυτό του.
Η ευτυχία διαποτίζει. Οι πόνοι γεννούν.
Άφησε ο άντρας να ντυθεί χαίτη λιονταριού, η γυναίκα να ντυθεί με μαλλί προβατίνας.
Το πουλί μια φωλιά, ή αράχνη έναν ιστό, ο άνθρωπος τη φιλία.
Τον εγωιστή και χαμογελαστό μωρό και τον μωρό τον κακοδιάθετο και συνοφρυωμένο και τους δυο θα τους διδαχθεί η σοφία μια και οι δυο μπορούν να είναι μια ράβδος.
Αυτό που σήμερα είναι δόκιμο υπήρξε παλιά, μόνο στη φαντασία.
Ο αρουραίος, το ποντίκι, το κουνέλι παραφυλάνε τις ρίζες. το λιοντάρι, η τίγρη, το άλογο ο ελέφαντας παραφυλάνε τους καρπούς
Η δεξαμενή περιέχει.η πηγή ξεχειλίζει.
Μια σκέψη γεμίζει την απεραντοσύνη.
Να είσαι πάντα διατεθειμένος να πεις αυτό που σκέπτεσαι
κι ένας αθλιος άνθρωπος θα σε αποφύγει.
Κάθε τί που μπορεί να γίνει πιστευτό είναι μια εικόνα της αλήθειας.
Ο αετός ποτέ δεν έχασε περισσότερο χρόνο, από όταν υπάκουσε να μάθει από το κοράκι.
Η αλεπού προβλέπει για την ίδια αλλά ο Θεός προβλέπει για τον λέοντα.
Σκέψου το πρωί, Δράσε το απόγευμα, τρώγε με το νύχτωμα, Κοιμήσου τη νύχτα.
Αυτός που υπέφερε την επιβάρυνσή σου πάνω του σε γνωρίζει.
Έτσι όπως το αλέτρι ακολουθεί τις λέξεις, έτσι ακριβώς είναι όπως ο Θεός ακούει τις προσευχές.
Οι τίγρεις της οργής είναι πιο σοφές από τα άλογα της οδηγίας.
Περίμενε δηλητήριο από τα λιμνασμένα νερά.
Εσύ ποτέ δεν ξέρεις τί είναι αρκετό εκτός εάν ξέρεις τί είναι περισσότερο από αρκετό.
Άκου τους χαζούς να κατηγορούν! Είναι βασιλικός τίτλος!
Τα μάτια της φωτιάς, οι μύτες του αέρα, το στόμα του νερού, το γένι της γης.
Ο αδύναμος σε θάρρος είναι δυνατός σε πονηριά.
Η μηλιά ποτέ δε ρωτάει την οξυά πώς πρέπει να μεγαλώσει, ούτε το λιοντάρι το άλογο πως πρέπει να πάρει τον εγκλεισμό του.
Αυτός που λαμβάνει ευχαριστιακά δίνει σοδειές πολλαπλάσιες.
Αν οι άλλοι δεν είχαν υπάρξει χαζοί θα είμασταν εμείς.
Η ψυχή από γλυκιά αγαλλίαση ποτέ δεν μπορεί να είναι αδειασμένη.
Όταν βλέπεις έναν αετό, βλέπεις ένα κομμάτι Μεγαλοφυΐας.
Σηκώστε τα κεφάλια σας!
Έτσι όπως η κάμπια διαλέγει τα καλύτερα φύλλα για ν' αφήσει τ' αυγά της, έτσι ακριβώς και ο ιερέας αφήνει την κατάρα του για τις καλύτερες ευτυχίες.
Να φτιάξεις ένα μικρό λουλούδι είναι δουλειά των χρόνων.
Η Κατάρα διεγείρει, η Ευλογία χαλαρώνει.
Το καλύτερο κρασί είναι το πιο παλιό, το καλύτερο νερό το πιο φρέσκο.
Οι προσευχές δεν οργώνουν. Τα εγκώμια δεν θερίζουν!
Οι ευτυχίες δε γελούν! Οι πόνοι δεν κλαίνε!
Το κεφάλι Υψηλόν, η καρδιά Παθητικόν, τα γεννητικά όργανα Όμορφον, τα χέρια και τα πόδια Ανάλογον.
Όπως ο αέρας είναι σε ένα πουλί ή η θάλασσα σε ένα ψάρι, έτσι είναι η υποτίμηση στον υποτιμημένο.
Το κοράκι θα ήθελε όλα να ήταν μάυρα, ο μπούφος όλα να ήταν λευκά.
Ο ενθουσιασμός είναι ομορφιά.
Αν το λιοντάρι έπαιρνε συμβουλές από την αλεπού, θα ήταν πονηρό.
Η τελειότητα σχεδιάζει δρόμους ευθείς, αλλά οι στρεβλωμένοι δρόμοι χωρίς τελειότητα, είναι οι δρόμοι του Μεγαλοφυούς.
Καλύτερα να σκοτώσεις νωρίς ένα πρίγκιπα στην κούνια του παρά να τρέφεις ελπίδες που δεν θα γίνουν πράξη.
Όπου δεν υπάρχει ο άνθρωπος η φύση είναι στείρα.
Η αλήθεια ποτέ δεν μπορεί να ειπωθεί με τρόπο που να είναι κατανοητή, και δεν θα είναι πιστευτή.
Αρκετό! ή Υπερβολικό.
Οι αρχαίοι ποιητές εμψύχωναν όλα τα ευαίσθητα αντικείμενα
με Θεούς ή Πνεύματα ονομάζοντας τα με τα ονόματά τους και στολίζοντας τα με τις ιδιότητες των ξύλων, των ποταμών, των βουνών, των λιμνών, των πόλεων, των εθνών και με οποιοδήποτε πράγμα που οι διεσταλμένες και πολυάριθμες αισθήσεις τους μπορούσαν να συλλάβουν.
Και ειδικότερα μελετούσαν το πνεύμα κάθε πόλεως και ΄χώρας, τοποθετώντας τες κάτω από το πνέυμα θεικότητάς τους.
Μέχρι που σχηματιζόταν ένα σύστημα, από το οποίο κάποιοι επωφελήθηκαν και σκλάβωσαν τους λαϊκούς προσποιούμενοι ότι θα πραγματοποιήσουν το θεϊκό τους πνέυμα αρχίζοντας από τα αντικείμενά τους: έτσι άρχισε η Ιεροσύνη.
Διαλέγοντας μορφές στολισμού από ποιητικές διηγήσεις. Και από αποστάσεις πρόφεραν πως οι Θεοί είχαν διατάξει τέτοια πράγματα.
Έτσι οι άνθρωποι ξέχασαν πως όλες οι θεότητες διαμένουν στο ανθρώπινο στήθος.
Απόδοση: Βασίλης Λαλιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου