Κώστας Καρυωτάκης -Νύχτα

 

Στο Γιάννη Μούργελα Είναι αξημέρωτη νύχτα η ζωή.

Στις μεσονύχτιες στράτες περπατάνεαποσταμένοι οι έρωτεςκι οι γρίλιες των παράθυρων εστάξανετον πόνο που κρατάνε. Στις στέγες εκρεμάστη το φεγγάρισκυμμένο προς τα δάκρυα τουκι η μυρωμένη λύπη των τριαντάφυλλωντο δρόμο της θα πάρει. Ολόρθο το φανάρι μας σωπαίνει χλωμό και μυστηριώδικοκι η πόρτα του σπιτιού μου είναι σα ν’ άνοιξεκαι λείψανο να βγαίνει. Σαρκάζει το κρεβάτι τη χαρά τουςκι αυτοί λένε πως έτριξε· δε λεν πως το κρεβάτι οραματίζεταιμελλοντικούς θανάτους. Και κλαίνε οι αμανέδες στις ταβέρνεςτη νύχτα την αστρόφεγγηπου θα ’πρεπε η αγάπη ναν την έπινε και παίζουν οι λατέρνες. Χυμένες στα ποτήρια καρτερούνεοι λησμονιές γλυκύτατες·οι χίμαιρες τώρα θα ειπούν το λόγο τουςκαι οι άνθρωποι θ’ ακούνε. Καθημερνών χαμώνε κοιμητήριτο πάρκον ανατρίχιασετην ώρα που νεκρός κάποιος εκίνησενα πάει στη χλόη να γείρει. Κ. Γ. Καριωτάκης, Ποιήματα και πεζά, εκδ. Γράμματα

Σαβίνα Γιαννάτου _ Η νύχτα(Κ.Καρυωτάκης,Λένα Πλάτωνος)