Ίαν Κέρτις-Ενόραση

Υποθέτω τα όνειρά σου πάντα τελειώνουν.
Δεν πάνε ψηλά, μονάχα δύουν.
Μα δεν με νοιάζει πια,
έχασα τη θέληση να ζητώ περισσότερα,
Δεν φοβάμαι καθόλου,
Βλέπω τα πάντα καθώς καταρρέουν,
όμως θυμάμαι όταν ήμασταν νέοι.

Εκείνους που συνήθιζαν να ξοδεύουν,

Την αίσθηση του στυλ και του καλού τους γούστου,

Που επιβεβαίωναν το δίκιο σου

Έι δεν το ‘ξερες ό,τι είχες δίκιο;

Δεν φοβάμαι πια,

Κρατώ το βλέμμα μου στην πόρτα,

όμως θυμάμαι…

 

Δάκρυα θλίψης για σένα,

Περισσότερη ένταση για σένα,

Καθρεφτίζει μια στιγμή στο χρόνο,

Μια ξεχωριστή στιγμή στο χρόνο,

Ναι ξοδέψαμε το χρόνο μας,

Στην πραγματικότητα δεν είχαμε χρόνο,

Όμως θυμόμαστε όταν ήμασταν νέοι.

 

Και σεις άγγελοι του θεού το νου σας

Και όλοι εσείς οι δικαστές το νου σας,

Γιοι της τύχης, να ‘χετε την έγνοια

Για όλους όσους δεν βρίσκονται εκεί

Δεν φοβάμαι πια,

Δεν φοβάμαι πια,

Δεν φοβάμαι πια,

Ω, δεν φοβάμαι πια.

.
(Μετάφραση:  Άννα Νιαράκη)

Πηγή: https://cignialo.gr/ian-kertis-enorasi/